Ο διαβήτης έχει γίνει μια τόσο κοινή ασθένεια που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει θεωρηθεί ως μη λοιμώδης επιδημία. Είναι τρομακτικό να σκεφτούμε, αλλά αν 463 εκατομμύρια άνθρωποι με διαβήτη καταχωρήθηκαν στον κόσμο το 2018, τότε μέχρι τα τέλη του 2021 ο αριθμός τους ανήλθε σε 537 εκατομμύρια. Δηλαδή, ανιχνεύθηκαν άλλα 74 εκατομμύρια ασθενείς με διαβήτη σε τρία χρόνια. Και αυτό είναι μόνο σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Και δεδομένου ότι ο διαβήτης στην αρχή μπορεί να συμβεί ασυμπτωματικός, ο πραγματικός αριθμός των ασθενών είναι πολύ μεγαλύτερος. Όχι μόνο ο διαβήτης εξαπλώνεται με απίστευτη ταχύτητα, γίνεται όλο και νεότερος κάθε χρόνο. Και παρά τη δημιουργία σύγχρονων μεθόδων θεραπείας, παραμένει μια από τις πιο επικίνδυνες ασθένειες στον κόσμο. Σε ασθενείς με διαβήτη σε νεαρή ηλικία εξακολουθεί να διατηρείται υψηλός κίνδυνος θνησιμότητας από εγκεφαλικά επεισόδια, επίσης υψηλός κίνδυνος αναπηρίας λόγω απώλειας όρασης και ανάπτυξης γάγγων των κάτω άκρων.
Μια ολόκληρη ομάδα ασθενειών περιλαμβάνει τον διαβήτη, την κύρια εκδήλωση της οποίας είναι μια αύξηση της ζάχαρης (γλυκόζης) στο αίμα λόγω ανεπάρκειας ή μείωσης της αποτελεσματικότητας της ινσουλίνης -ορμόνης, η οποία βοηθά το σώμα μας να μάθει γλυκόζη.
Είναι γνωστό για τον διαβήτη για πολύ καιρό, ακόμη και στην αρχαιότητα, αυτή η ασθένεια αποκαλύφθηκε από χαρακτηριστικά συμπτώματα - την άφθονη έκκριση των ούρων και την εμφάνιση αόρισης δίψας. Λόγω της αδυναμίας συγκράτησης υγρού στο σώμα, αυτή η ασθένεια ονομάζεται "σακχαρώδης διαβήτης", ο οποίος στα ελληνικά σημαίνει "διέλευση". Αλλά η έλλειψη θεραπείας οδήγησε στο γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν πολύ γρήγορα. Και μόλις πριν από 100 χρόνια έγινε δυνατό να σώσουν ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη - το 1921, η ινσουλίνη διατέθηκε και μετά από 30 χρόνια δισκία φάνηκε να ομαλοποιεί το επίπεδο ζάχαρης στο αίμα.
Ποιες λειτουργίες εκτελούν η γλυκόζη και η ινσουλίνη στο σώμα;
Η γλυκόζη είναι η κύρια πηγή ενέργειας στο σώμα μας. (П п р р у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у, Т т т е е е з з з з з з з з з з з т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т т, Н н н н τροφή (Α) ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ.
П п ж и т щ щ щ щ ж ж ж ж ж ж ж ж п п п п п п п п п п п п п п п п п п п, кrο. С р у у и и и и и и п и и и у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у у, Прревово усс усс у у у у у д τροφή денщенеееееууущщщщщщ в е в τροφή уссиюit прro ρου, с еержащащие кеζί.
Деее г ю г д д п е р р р д д д д д д д д д д д д. Н н е р и и и и р р р œ ыыration аеζί. Поэ έπρεπε т кеζί, ктизы неуууыы небууууууууууууууууууууу πραγματοποιούσαν, называюζί. Αυτός είναι ο εγκέφαλος, οι νευρικές απολήξεις, τα αιμοφόρα αγγεία, τα νεφρά, τα μάτια. А кеζί, ктые зез ииина оссттыыыыииииии4Ι, почи название ииинзававood т т н н н н н н τροφή. Αυτά περιλαμβάνουν το ήπαρ, τον λιπώδη ιστό, τους μυς, τα οστά. И т т е е е ч ч ч ч ч т ч ч ч ч ч е е е е е е е е е е е е œ в к к п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п п. Η ινσουλίνη, από την άλλη πλευρά, εξασφαλίζει τη σταδιακή απορρόφηση της γλυκόζης.
Τύποι διαβήτη
Ανάλογα με την αιτία της ζάχαρης, ο διαβήτης χωρίζεται σε διάφορους τύπους: σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1, σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, έγκυες γυναίκες διαβήτη (ή διαβήτης κύησης).
Διαβήτης τύπου 1 Αναπτύσσεται, κατά κανόνα, σε νεαρή ηλικία, νωρίτερα ονομάστηκε "νέος διαβήτης". Ο κύριος λόγος για την εμφάνιση αυτού του τύπου διαβήτη είναι η καταστροφή ενδοκρινικών κυττάρων στο πάγκρεας, τα οποία παράγουν ινσουλίνη. Τις περισσότερες φορές, αυτό οφείλεται σε δυσλειτουργία στο έργο του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο αρχίζει να συνθέτει πρωτεΐνες (αντισώματα) που κατευθύνονται από τα δικά του παγκρεατικά κύτταρα, οδηγώντας στο θάνατό τους. Ως αποτέλεσμα, αναπτύσσεται μια απόλυτη ανεπάρκεια ινσουλίνης στο σώμα και υπάρχει ανάγκη να εισαγάγει αυτή την ορμόνη.
Διαβήτης εγκύων γυναικών (ή διαβήτη κύησης) - Καθώς το όνομα είναι ήδη σαφές, αυτός ο τύπος διαβήτη αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αλλά αυτή η διάγνωση καθορίζεται μόνο με ελαφρά αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Σε περίπτωση σημαντικής περίσσειας γλυκόζης, ο διαβήτης τύπου 1 ή 2 έχει ήδη διαγνωστεί. Για τη θεραπεία του διαβήτη των εγκύων γυναικών, στις περισσότερες περιπτώσεις, αρκεί να συμμορφώνεται με μια δίαιτα, αλλά αν δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί το αυξημένο σάκχαρο στο αίμα, η ινσουλίνη προστίθεται στη διατροφή. Αλλά τα φάρμακα αντενδείκνυνται κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Υπάρχουν επίσης Συγκεκριμένοι τύποι διαβήτη, μεταξύ των οποίων υπάρχει ο πιο συνηθισμένος διαβήτης που σχετίζεται με τη λήψη φαρμάκων, για παράδειγμα, τα γλυκοκορτικοστεροειδή ή με παγκρεατικές ασθένειες - παγκρεατίτιδα, αιμροχρωμάτωση. Πολλοί άλλοι λόγοι για την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου τύπου διαβήτη είναι γνωστοί.
Διαβήτης τύπου 2
Αλλά το πιο συνηθισμένο είναι ο διαβήτης τύπου 2, αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 60 % όλων των ασθενών με διαβήτη. Ως εκ τούτου, θα το ζήσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες.
Προηγουμένως, αυτός ο τύπος διαβήτη ονομάστηκε "ηλικιωμένος διαβήτης", όπως αναπτύχθηκε σε άτομα άνω των 60-65 ετών. Αλλά η κατάσταση έχει αλλάξει και τώρα αυτή η ασθένεια βρίσκεται όλο και περισσότερο στους νέους. Σε αντίθεση με τον διαβήτη τύπου 1, με τον τύπο 2, συμβαίνει σχετική ανεπάρκεια ινσουλίνης. Δηλαδή, το πάγκρεας παράγει τη σωστή ποσότητα ινσουλίνης, αλλά μόνο τα κύτταρα που χρειάζονται αυτήν την ορμόνη, σαν να μην το βλέπουν. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται "αντίσταση στην ινσουλίνη". Λόγω της αντίστασης στην ινσουλίνη της γλυκόζης, δεν μπορεί να εισέλθει στα κύτταρα, οπότε αρχίζει να συσσωρεύεται στο αίμα. Απαντώντας σε αυτό, το πάγκρεας παράγει ακόμη μεγαλύτερη ποσότητα ινσουλίνης. Στην αρχή, μια περίσσεια ινσουλίνης σας επιτρέπει να ξεπεράσετε την κατάσταση της αντίστασης στην ινσουλίνη και να εξομαλυνθεί το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα. Αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αυτό το επίπεδο δεν είναι αρκετό, και το σάκχαρο στο αίμα αρχίζει να αυξάνεται και πάλι, οδηγώντας στην ανάπτυξη του διαβήτη.
Οι λόγοι για την ανάπτυξη του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 αναφέρεται σε ασθένειες, οι οποίες εμφανίζονται συνήθως με συνδυασμό πολλών προκλητικών παραγόντων ταυτόχρονα. Ορισμένες από αυτές δεν είναι επιδεκτικές στη διόρθωση, αλλά το άλλο μέρος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο ζωής μας, προσαρμόζοντας το οποίο, μπορείτε να μειώσετε σημαντικά τον κίνδυνο του διαβήτη.
Λανθασμένοι λόγοι:
- Γενετική - Περίπου το 85 % των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 έχουν στενότερους συγγενείς με διαβήτη.
- Οι ηλικιωμένοι, τόσο μεγαλύτερη ηλικία, όσο υψηλότερος είναι ο κίνδυνος του διαβήτη, ειδικά για άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών.
- Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών - Αυτή η ασθένεια συχνά χάνεται, αλλά απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, καθώς συνδέεται με υψηλό κίνδυνο διαβήτη σε γυναίκες σε νεαρή ηλικία.
Σωστοί λόγοι:
- Το υπερβολικό σωματικό βάρος ή η παχυσαρκία, ιδιαίτερα η κοιλιακή, όταν το λίπος εντοπίζεται κυρίως στην κοιλιά - η πιο συνηθισμένη αιτία της ανάπτυξης του διαβήτη τύπου 2.
- Η χαμηλή σωματική δραστηριότητα - οδηγεί σε μείωση της ευαισθησίας των κυττάρων στην ινσουλίνη, δηλαδή στην ανάπτυξη της αντίστασης στην ινσουλίνη και στην αντίσταση στην ινσουλίνη, με τη σειρά της, προκαλεί την ανάπτυξη της παχυσαρκίας, αυξάνοντας περαιτέρω τον κίνδυνο διαβήτη.
- Η ακατάλληλη διατροφή - η χρήση απλών υδατανθράκων σε μεγάλες ποσότητες, καθώς και αργά το δείπνο - αυξάνει τον κίνδυνο διαβήτη ακόμη και σε άτομα που έχουν φυσιολογικό ή μειωμένο σωματικό βάρος. Επιπλέον, η χρήση προϊόντων Super -Calorie, ειδικά που περιέχει διαγονιδιακά λίπη, συμβάλλει στην παχυσαρκία και την εμφάνιση του διαβήτη.
- Το κάπνισμα - για πολλούς μπορεί να είναι απροσδόκητο, αλλά αυτός ο παράγοντας μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση του διαβήτη.
Συμπτώματα διαβήτη
Η κύρια διαφορά του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2, από 1 τύπο είναι η σταδιακή ανάπτυξη της νόσου. Ως εκ τούτου, στην αρχή, τα συμπτώματα μπορεί να απουσιάζουν εντελώς. Αλλά ακόμα και όταν εμφανίζονται, δεν τους δίνουν πάντα προσοχή λόγω του γεγονότος ότι δεν φαίνονται σοβαρά. Και αναζητούν βοήθεια μόνο μετά την έναρξη της νόσου, αλλά όχι στον ενδοκρινολόγο, αλλά σε άλλους ειδικούς (οφθαλμίατρος, ουρολόγος, νευρολόγος, καρδιολόγος) και ήδη με συμπτώματα επιπλοκών του διαβήτη.
Μεγάλη ούρηση
Αυτό είναι ένα από τα πρώιμα συμπτώματα με τα οποία ο διαβήτης μπορεί να υποψιαστεί. Η μακρινή ούρηση είναι στην πραγματικότητα μια προστατευτική αντίδραση του σώματος, η οποία προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να απαλλαγεί από την υπερβολική ζάχαρη στο αίμα. Γίνεται ιδιαίτερα συχνή τη νύχτα-περισσότερο από 2-3 φορές τη νύχτα.
Απαστεφές, ισχυρή δίψα
Η μακρινή ούρηση οδηγεί στην αφυδάτωση και την εμφάνιση της ξηροστομίας, τη σοβαρή δίψα και τη χρήση ενός μεγάλου ποσού υγρού.
Μείωση του σωματικού βάρους
Η μείωση του σωματικού βάρους είναι πιο χαρακτηριστική των ασθενών με διαβήτη τύπου 1, όταν υπάρχει παραβίαση όλων των τύπων μεταβολισμού και το σώμα δεν είναι πλέον σε θέση να αποθηκεύσει ενέργεια. Αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις, αυτή η κατάσταση μπορεί επίσης να παρατηρηθεί σε ασθενείς με τον 2ο τύπο διαβήτη στο τελευταίο στάδιο της νόσου, όταν εξαντλούνται τα αποθέματα ινσουλίνης στο πάγκρεας και συμβαίνει ανεπάρκεια αυτής της ορμόνης.
Αίσθημα πείνας
Το αίσθημα της πείνας είναι μάλλον χαρακτηριστικό του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1, αλλά μπορεί να υπάρχει σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται 60-90 λεπτά μετά το φαγητό που περιέχει υδατάνθρακες και συνδέεται με την υπερβολική παραγωγή ινσουλίνης σε απόκριση στα γεύματα, γεγονός που οδηγεί σε απότομη πτώση του σακχάρου στο αίμα και στην ανάπτυξη της πείνας.
Η μυρωδιά της ακετόνης από το στόμα
Η εμφάνιση της μυρωδιάς της ακετόνης στον εκπνεόμενο αέρα είναι επίσης πιο χαρακτηριστική του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1, αλλά εμφανίζεται και σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Αυτή η μυρωδιά με τη συσσώρευση ακετόνης στο αίμα λόγω έντονης ανεπάρκειας ινσουλίνης. Μερικές φορές μια μικρή μυρωδιά ακετόνης μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε μερικούς υγιείς ανθρώπους με παρατεταμένη λιμοκτονία, όταν τα αποθέματα γλυκόζης (γλυκογόνου) τελειώνουν και τα λίπη αρχίζουν να χρησιμοποιούνται ως ενέργεια.
Τι είναι το Antiabet ή η παραβίαση της ανοχής στη γλυκόζη;
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2 προηγείται από τους prediabetes, όταν το επίπεδο ζάχαρης με άδειο στομάχι και/ή αυξάνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά δεν έχει ακόμη φτάσει στο επίπεδο του διαβήτη. Πολύ συχνά, το επίπεδο ζάχαρης με άδειο στομάχι δεν αυξάνεται καθόλου, αλλά κοντά στο ανώτερο όριο του κανόνα, αλλά μετά το φαγητό, ειδικά που περιέχει εύκολα εύπεπους υδατάνθρακες, το επίπεδο γλυκόζης γίνεται σημαντικά υψηλότερο από τον επιτρεπόμενο κανόνα. Το Prediabet δεν έχει συμπτώματα, οπότε αυτή η κατάσταση μπορεί να ανιχνευθεί μόνο μετά την εξέταση.
Διάγνωση του διαβήτη
Η διάγνωση του διαβήτη μπορεί να γίνει με υψηλό επίπεδο γλυκόζης στο αίμα με άδειο στομάχι (≥ 7 mmol/L), εάν αυτό το υπερβόληση καταγράφηκε δύο φορές. Ή από το επίπεδο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης περισσότερο από 6,5 % (που αντικατοπτρίζει τη μέση περιεκτικότητα σε γλυκόζη τους τελευταίους τρεις μήνες) και μία μόνο αύξηση του επιπέδου ζάχαρης κρέμας (≥ 7 mmol/L). Ωστόσο, δεν αξίζει να πλοηγηθείτε μόνο από το επίπεδο της γλυκοζαρμένης αιμοσφαιρίνης στη διάγνωση του διαβήτη, καθώς σε ορισμένες περιπτώσεις αυτός ο δείκτης μπορεί να αυξηθεί ψευδώς (για παράδειγμα, με ανεπάρκεια σιδήρου).
Εάν το επίπεδο γλυκόζης υπερβαίνει ελαφρώς τον επιτρεπόμενο κανόνα, αλλά δεν φθάνει στο επίπεδο των 7 mmol/L (δηλ. Έχει ενδιάμεση τιμή), αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ακόμη διαβήτης. Για να αποκλειστεί αυτή η ασθένεια, είναι απαραίτητο να διεξαχθεί μια πρόσθετη μελέτη - μια δοκιμή γλυκοζοτηρίου (καμπύλη ζάχαρης), η οποία θα καθορίσει με ακρίβεια τον βαθμό παραβίασης του μεταβολισμού των υδατανθράκων.
Επιπλοκές του διαβήτη
Η διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη είναι πολύ απλή, αλλά, παρά το γεγονός αυτό, η αρχή του εξακολουθεί να χάνεται, επειδή μια μικρή περίσσεια των επιπέδων γλυκόζης θεωρείται ασήμαντη και θεωρείται ως κανόνας. Αλλά ακόμη και μια ελάχιστη αύξηση του σακχάρου στο αίμα για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη επιπλοκών του διαβήτη.
Οι επιπλοκές του διαβήτη είναι πρώιμες (ή οξείες) και αργά, ονομάζονται επίσης χρόνιες επιπλοκές.
Πρώιμες επιπλοκές του διαβήτη
Οι πρώτες επιπλοκές του διαβήτη περιλαμβάνουν κρίσιμες καταστάσεις στις οποίες ένα άτομο χάνει τη συνείδηση και παύει να ανταποκρίνεται σε εξωτερικά ερεθίσματα, δηλαδή αναπτύσσεται κώμα. Αυτό συμβαίνει λόγω των σοβαρών διακυμάνσεων στο επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα-είτε σε υπερβολική αύξηση του σακχάρου στο αίμα (κετοξοτικό, υπεργλυκαιμικό κώμα), είτε, αντίθετα, την απότομη μείωση (υπογλυκαιμική κώμα).
Το πιο επικίνδυνο θεωρείται Υπογλυκαιμικός κώμα, δεδομένου ότι μπορεί να αναπτύξει κυριολεκτικά "μπροστά" για αρκετά λεπτά και να οδηγήσει σε βλάβη στον εγκέφαλο. Η αιτία αυτής της κατάστασης είναι συχνότερα λανθασμένα επιλεγμένη θεραπεία ή υπερβολική σωματική δραστηριότητα σε συνδυασμό με ανεπαρκή τεχνική υδατανθράκων. Αλλά το κώμα που σχετίζεται με ένα αυξημένο επίπεδο γλυκόζης αναπτύσσεται σταδιακά, εντός 2-3 ημερών. Κετοικιδωτικό κώμα Βρίσκεται συχνότερα σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, αλλά μπορεί επίσης να αναπτυχθεί σε ασθενείς με τύπο διαβήτη με έντονη ανεπάρκεια ινσουλίνης. Η έλλειψη ινσουλίνης οδηγεί στη συσσώρευση των κετόνων σωμάτων που μειώνουν το pH του αίματος, οδηγώντας στην οξίνιση του. Αλλά πιο συχνά με τον διαβήτη τύπου 2 αναπτύσσεται Υπεργλυκαιμικό κώμα, στην οποία μια απότομη αύξηση του σακχάρου στο αίμα γίνεται η αιτία σοβαρής αφυδάτωσης. Όλες οι περιγραφόμενες συνθήκες απαιτούν άμεση νοσηλεία.
Καθυστερημένες επιπλοκές του διαβήτη
Οι καθυστερημένες επιπλοκές του διαβήτη αναπτύσσονται μόνο σε ένα υπόβαθρο αυξημένου σακχάρου στο αίμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό συμβαίνει όχι νωρίτερα από 2-3 χρόνια μετά την έναρξη της νόσου. Αλλά δεδομένου ότι ο διαβήτης τύπου 2 συχνά διαγιγνώσκεται με καθυστέρηση, η ανίχνευση του διαβήτη μπορεί επίσης να συμπέσει με τη διάγνωση της ίδιας της νόσου.
Ο λόγος για την ανάπτυξη των καθυστερημένων επιπλοκών του διαβήτη είναι η υπερβολική συσσώρευση του σακχάρου στο αίμα, η οποία χωρίς περιορισμό αρχίζει να εισέρχεται σε κύτταρα που δεν απαιτούν ινσουλίνη για την απορρόφηση της γλυκόζης. Δηλαδή, τα εξαρτώμενα από ινσουλίνη υφάσματα υποφέρουν. Και όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα, τόσο περισσότερο αρχίζουν να "ζαχαρούχα". Τα πρώτα σκάφη και οι νευρικές απολήξεις είναι κατεστραμμένα. Επομένως, στην αρχή, επηρεάζονται τα όργανα που περιέχουν μεγάλο αριθμό μικρών αγγείων - τα μάτια (αυτή η επιπλοκή ονομάζεται διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια), τα νεφρά (διαβητική νεφροπάθεια), το μεγαλύτερο νεύρο στα πόδια (διαβητική νευροπάθεια των κάτω άκρων) υποφέρει επίσης.
Όταν επηρεάζεται το μάτι, οι καταγγελίες για "μύγες ή αναλαμπές" πριν από τα μάτια εμφανίζονται, ο πόνος ή η ταλαιπωρία στα μάτια αφορά. Σε μεταγενέστερο στάδιο, μειώνεται η οπτική οξύτητα, μπορεί να εμφανιστεί ένα πέπλο πριν από τα μάτια ή την τύφλωση. Η βλάβη των νεφρών δεν είναι αισθητή στην αρχή, αλλά αργότερα προφέρεται αδυναμία, αϋπνία, οίδημα κάτω από τα μάτια αρχίζει να ενοχλεί, η όρεξη εξαφανίζεται. Στους άνδρες, η βλάβη στα μικρά σκάφη μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση προβλημάτων στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και στην ανάπτυξη στυτικής δυσλειτουργίας. Με τη ζημιά στα κάτω άκρα τη νύχτα, τα πόδια αρχίζουν να ρέουν σε μια τοποθεσία, υπάρχει ένα αίσθημα ανίχνευσης φραγκοστάφυλων, μούδιασμα στα πόδια, αλλά όταν μετακινούνται αυτά τα συμπτώματα εξαφανίζονται.
Ένα χαρακτηριστικό του διαβήτη τύπου 2 είναι ζημιά σε μεγάλα σκάφη λόγω υψηλού επιπέδου ινσουλίνης, το οποίο προκαλεί την ανάπτυξη της αθηροσκλήρωσης. Δηλαδή, οι αγγειακές αλλαγές μπορούν να ξεκινήσουν ακόμη και πριν από τη διάγνωση του σακχαρώδους διαβήτη. Ως αποτέλεσμα, σε ασθενείς με τύπο διαβήτη 10-15 χρόνια νωρίτερα, αναπτύσσονται εγκεφαλικά επεισόδια και καρδιακές προσβολές.
Σε μεταγενέστερα στάδια του σακχαρώδους διαβήτη, άλλα εσωτερικά όργανα αρχίζουν να εμπλέκονται - τον εγκέφαλο, την ουροδόχο κύστη, το στομάχι και τα έντερα.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η εξομάλυνση του επιπέδου ζάχαρης και ινσουλίνης στο αίμα σας επιτρέπει να φρενάρετε την ανάπτυξη σχεδόν όλων των επιπλοκών. Η μόνη εξαίρεση είναι η διαβητική πολυνευροπάθεια, στην οποία μπορεί να συμβεί η εξέλιξη της νόσου ακόμη και με το ιδανικό επίπεδο σακχάρου στο αίμα. Ως εκ τούτου, είναι καλύτερο να ξεκινήσετε τη θεραπεία σε πρώιμο στάδιο προκειμένου να αποφευχθεί η ανάπτυξη επιπλοκών.
Αρχές θεραπείας του διαβήτη τύπου 2
Όταν πρόκειται για τη θεραπεία του διαβήτη, το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτό το θέμα είναι η διατροφή και η σωματική δραστηριότητα. Ανεξάρτητα από το πόσο σύγχρονα φάρμακα είναι, είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα χωρίς να παρατηρείται δίαιτα και έλλειψη σωματικής δραστηριότητας.
Διατροφή
Οι περισσότεροι ασθενείς τύπου 2 με διαβήτη τύπου 2 έχουν παχυσαρκία ή υπερβολικό σωματικό βάρος. Επομένως, εάν η διατροφή είναι πολύ θερμίδων, είναι απαραίτητο να μειωθεί ο αριθμός των θερμίδων που καταναλώνονται. Αλλά για να γίνει αυτό σταδιακά, έτσι ώστε να μην υπάρχει έντονη αίσθηση πείνας και η επιθυμία να «ρίξει μια δίαιτα».
Είναι επίσης απαραίτητο να αποκλειστούν οι εύκολα εύπεπτοι υδατάνθρακες - γλυκά, αρτοσκευάσματα, συμπυκνωμένο γάλα, μέλι, γλυκά ανθρακούχα ποτά, ορισμένοι τύποι φρούτων - σταφύλια, μπανάνα (και άλλα γλυκά τροπικά φρούτα). Μετά από τέτοια προϊόντα, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα αυξάνονται αμέσως. Και σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, η ζάχαρη μπορεί επίσης να μειωθεί έντονα λόγω της παραγωγής του παγκρέατος ανεπαρκώς μιας μεγάλης ποσότητας ινσουλίνης, προκαλώντας σημαντική φθορά στην ευημερία.
Οι υδατάνθρακες που απορροφώνται με μέση ταχύτητα είναι το ψωμί, τα δημητριακά, τα ζυμαρικά, τα θερμικά επεξεργασμένα λαχανικά δεν αποκλείονται από τη διατροφή, αλλά χρησιμοποιούνται σε περιορισμένες ποσότητες. Αρχικά, αρκεί να τα μειώσουμε στο μισό. Το μόνο πράγμα κατά την προετοιμασία αυτών των πιάτων πρέπει να παρατηρηθεί ο κύριος κανόνας - να μην εκθέσει μακροχρόνια θερμική επεξεργασία! Όσο περισσότερο μαγειρεύετε, στιφάδο ή τηγανίζουμε αυτά τα προϊόντα, τόσο πιο εύκολα η αφαίρεση των υδατανθράκων σχηματίζονται, τα οποία θα αυξήσουν γρήγορα το σάκχαρο του αίματος.
Αλλά οι σύνθετοι υδατάνθρακες - τα ωμά λαχανικά, τα πράσινα, δεν μπορούν να περιοριστούν, αφού απορροφώνται για πολύ καιρό και η ζάχαρη ρέει σταδιακά στο αίμα.
Αρχές θεραπείας με ζάχαρη και θεραπεία με ινσουλίνη
Στα αρχικά στάδια της νόσου, πολλοί ασθενείς αρκούν για να συμμορφωθούν με τη διατροφή και την ενεργό φυσική άσκηση για να ομαλοποιήσουν το επίπεδο γλυκόζης και ινσουλίνης στο αίμα. Ωστόσο, στη συνέχεια απαιτεί τη συνταγή φαρμάκων. Μερικές φορές συνταγογραφούνται από την αρχή για να βοηθήσουν τον ασθενή με αυξημένη όρεξη και βάρος.
Κατ 'αρχήν, όλα τα φάρμακα που μειώνουν τη ζάχαρη μπορούν να χωριστούν σε δύο ομάδες: σε εκείνες που διεγείρουν την παραγωγή παγκρέατος ινσουλίνης και εκείνες που δεν διεγείρουν. Στα αρχικά στάδια της νόσου, η προτίμηση δίνεται σε φάρμακα που δεν επηρεάζουν το πάγκρεας προκειμένου να διατηρηθούν τα δικά τους αποθέματα ινσουλίνης. Οι ενέργειές τους είναι πολύ διαφορετικές - κάποιες αποκαθιστούν την ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη (δηλαδή εξαλείφουν την αντίσταση στην ινσουλίνη), άλλες - αφαιρέστε μια υπερβολική ποσότητα γλυκόζης μέσω ούρων ή επηρεάζουν τη ρύθμιση του μεταβολισμού των υδατανθράκων ενεργοποιώντας τις εντερικές ορμόνες. Τέτοια φάρμακα εξομαλύνουν το σάκχαρο του αίματος, αλλά δεν οδηγούν στην υπερβολική μείωση (υπογλυκαιμία). Αλλά συνταγογραφούνται μόνο με μέτρια αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Στην περίπτωση που τα επίπεδα γλυκόζης υπερβαίνουν σημαντικά τον κανόνα, τα φάρμακα έχουν ήδη συνταγογραφηθεί που διεγείρουν την παραγωγή παγκρέατος ινσουλίνης. Όμως, σε αντίθεση με την πρώτη ομάδα ναρκωτικών, με διαταραχές στη διατροφή, μπορούν να οδηγήσουν σε απότομη μείωση του σακχάρου στο αίμα. Εάν, στο φόντο των φαρμάκων που μειώνουν τη ζάχαρη, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί ομαλοποίηση της γλυκόζης στο αίμα - η ινσουλίνη προστίθεται στη θεραπεία. Σε κάθε περίπτωση, το κύριο καθήκον οποιουδήποτε τύπου θεραπείας είναι η ομαλοποίηση του επιπέδου γλυκόζης στο αίμα.
Έλεγχος διαβήτη
Είναι δυνατόν να αξιολογήσετε πόσο αποτελεσματική είναι η δίαιτα ή η θεραπεία μπορεί να επιλεγεί σωστά χρησιμοποιώντας ένα γλυκομέτρου, με το οποίο μπορείτε να προσδιορίσετε το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα. Ταυτόχρονα, πόσο συχνά και σε ποια στιγμή πρέπει να μετρήσετε, εξαρτάται από τον τύπο της θεραπείας. Η θεραπεία με ινσουλίνη απαιτεί συχνότερο έλεγχο. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι καλύτερο να ελέγχετε το επίπεδο σακχάρου στο αίμα όχι μόνο με άδειο στομάχι, αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ένας άλλος τρόπος ελέγχου του σακχάρου στο αίμα είναι να αξιολογηθεί το επίπεδο της "γλυκοζαρμένης αιμοσφαιρίνης" (HBA1C) είναι ένας δείκτης που αντικατοπτρίζει το μέσο επίπεδο γλυκόζης στο αίμα τους τελευταίους τρεις μήνες. Αλλά για να προσπαθήσουμε για το χαμηλότερο επίπεδο γλυκοζαρμένης αιμοσφαιρίνης δεν αξίζει τον κόπο, καθώς αυτό μπορεί να βαρύνει την πορεία άλλων ασθενειών. Ως εκ τούτου, για κάθε ασθενή, προσδιορίζεται ο δικός του "κανόνας" της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (ονομάζεται επίσης "επίπεδο στόχου της γλυκοζαρμένης αιμοσφαιρίνης"), το οποίο καθιερώνεται λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία και την παρουσία συνακόλουθων ασθενειών. Αλλά δεν πρέπει να επικεντρωθείτε μόνο σε αυτόν τον δείκτη, αφού με αναιμία ανεπάρκειας σιδήρου, αυτός ο δείκτης μπορεί να είναι ψευδώς υπερεκτιμημένος. Επιπλέον, με σοβαρές διακυμάνσεις σε επίπεδα ζάχαρης από πολύ υψηλή τιμή σε χαμηλή τιμή, η μέση τιμή μπορεί να είναι ιδανική.
Σύναψη
Αν και ο διαβήτης έχει γίνει σχεδόν εξοικειωμένος στη ζωή μας, δεν έχει χάσει την ύπουλη του από αυτό - μια δυσδιάκριτη εμφάνιση της νόσου οδηγεί συχνά στην καθυστερημένη διάγνωση και την ανάπτυξη επιπλοκών του διαβήτη. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2 εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο ζωής μας - από τη σωματική δραστηριότητα, από αυτό που τρώμε όταν τρώμε και σε ποια ποσότητα. Παρ 'όλα αυτά, ακόμη και αν υπάρχει προδιάθεση στον διαβήτη, μια αλλαγή στον τρόπο ζωής μπορεί να αποτρέψει την ανάπτυξή του. Ως εκ τούτου, είναι τόσο σημαντικό να εντοπιστεί η αύξηση των επιπέδων γλυκόζης και ινσουλίνης σε πολύ πρώιμο στάδιο.